国立情報学研究所 - ディジタル・シルクロード・プロジェクト
『東洋文庫所蔵』貴重書デジタルアーカイブ

> > > >
カラー New!IIIFカラー高解像度 白黒高解像度 PDF   日本語 English
0380 Southern Tibet : vol.6
南チベット : vol.6
Southern Tibet : vol.6 / 380 ページ(カラー画像)

New!引用情報

doi: 10.20676/00000263
引用形式選択: Chicago | APA | Harvard | IEEE

OCR読み取り結果

 

 

FRIEDRICH HUSTEDT.

Sect. Bacillares Cl.

89. N. j5seudobacillum Grun. V. H. Syn. T. i 3, F. 9. Cl. N. D. I, p. 137. Pamir: Tschakker-agil, sehr selten.

Sect. Deciiientes Cl.

9o. N. ftrotracta Grun. Cl. N. D. I, p. 14o. V. H. Syn. T. Suppl. B, F. 27.

Tibet: Tossun-nor; See No. 5, westlich vom Lager XV; zwischen Lager XXVII und XXVIII; zerstreut. Halophile Form!

  1.  1V. crucicula W. Sm. Cl. N. D. I, p. 139. A. S. Atl. T. 299, F. Tibet: Mapiek-köll, sehr selten. Ebenfalls halophile Form !

Sect. Mwrestigmaticce Cl.

  1.  N. subrhombica nov. spec. Tab. IX, fig. 4o, 41.

Valvis convexis, elliptici-lanceolatis, apicibus subapiculatis; striis transversis parallelis, tenue punctatis; area axiali nulla, area centrali minima. Frustula cum copulis pluribus.

Long. valv. 4o   5o µ.

Lat. valv. 10-- 1 2 L.

Stria circiter 14-16 in 1 o p,.

Hab. in lacu »Tossun-nor», Tibet, in aqua subsalsa.

Sie steht N. (L. ibellus) rhombica Greg. und N. (L.) Grevillei Ag. nahe. Der Hauptunterschied liegt in der Lage . der Endporen. Sie stehen bei den eben genannten Formen von den Apices entfernt, während sie bei N. subrhombica nahe der äußersten Spitze liegen. Sie erscheinen daher in der Gürtelansicht als kleine Knötchen (Endknoten) dicht vor dem verdickten Rande des Schalenmantels, sind aber von der Valvarseite nicht zu erkennen. Außerdem ist die Streifung bei N. subrhombica durchweg parallel und gröber als bei den verwandten Formen.

Sect. Heterostichce Cl.

  1.  N cocconeiformis Greg. V. H. Syn. T. 14, F. 1. Cl. N. D. II, p. 9. Pamir: Gletscherbäche am Mus-tagh-ata, sehr zerstreut.

  2.  N. Hedini nov. spec. Tab. IX, fig. 36.

Valvis ellipticis, in media parte inflatis, apicibus protractis, capitatis, late rotundatis vel subtruncatis; area axiali angustissima, area centrali parva; raphe poris medianis approximatis, poris terminalibus in directionibus diversis; striis tenuissimis, radiantibus, apices versus convergentibus, circum nodulum centralem validioribus, alternatim longioribus brevioribusque.